Hierdie is vir die ou of die vrou wat in die verkeer sit, oppad werk toe, of skool toe om die kinders af te laai. Hierdie is vir jou wat laat-nag en vroeg oggend nog agter die stuur sit, en vir jou wat die son-opkoms beskou as die einde van die skof.

Jy voel dat middag-ete is die beste tyd van die dag in daai hokkie, wat jy ‘n kantoor noem. Jy is moeg daarvoor om na die radio te luister en na die televisie te kyk, want dit is in elk geval net liedjies wat herhaal word en vlak storielyne op programme waar hul in die agtergrond in elk geval vir jou die lag-werk doen. Hulle stop jou elke uur vol slegte nuus, wat nog dieselfde gaan wees teen môre, middag-ete se tyd. Die aanbieders is “oor-die-muur” en weier om af te tree, want pensioen is mos skaars deesdae.

Jy is gatvol om gebombardeer te word met ‘n politieke sisteem wat laas gewerk het in die tyd toe ons nog met ‘n veer en ink moes skryf by ‘n kers-liggie. Jy is keelvol vir slegte nuus. Net slegte nuus. Heeldag, donnerse slegte nuus! Jy is moeg daarvoor om vir gesê te word wat om te dink.

Jy is mos nie meer ‘n kind nie?

Hierdie is vir die huisvrou of huisman, wat werk vir hul huis. Jy werk van jou huis af. Jy werk aan jou huis. Jou huis, is jou huis. Want jy weet, ‘n mens sonder ‘n huis, sal nooit voluit mens kan wees nie. Die klanke van huis: die kinders wat raas, die honde wat blaf, die karre wat in die straat af jaag…

Die stilte van ‘n leë huis… Dit dryf jou partykeer om al voor middag-ete jou eie private wyn-proe te doen. Net jy. Vir jouself.

Jy is moeg vir die gewig van die geraas. Jy lewe heeldag in jou kop. Jy dink heeldag aan wat gebeur het en wat nog moet gebeur:

“Hoekom het hulle die verkiesing gewen? Gaan die petrol prys weer opgaan dié maand? Gaan hulle die Currie-beker wen?” Jy dink: “Gaan my kind vandag “ok” wees? Is alles “ok” by die huis? Asseblief, laat ons dié jaar net ‘n staanplek kry by Hartenbos!”

Maar tog, elke dag, as die dag tot sy einde kom, met die klank van MNET ooptyd, of aan die einde van die week met die Carte Blanche liedjie, is alles tog oraait… Ek praat met jou!

Hierdie is vir jou, wat glo dat boekslim is nie altyd so blêrrie slim nie. Jy weet dat wysheid is dieper en dat dit op siels-vlak binne jou bewussein plaasvind. Jy is rusteloos en jy soek elke dag meer daarvan. Jy weet dat die status quo is iets wat konstant uitgedaag moet word, dat die Bybel nie kronologies geskryf was nie, en dat as Jesus, Mohamed, en die Buddha vandag op dieselfde dorp gewoon het, hulle heelwaarskynlik tjommies sou gewees het.

Hierdie is vir jou wat nie sommer kwaad raak in die verkeer nie. Groot bakkies of sport-motors jaag op jou gat af, maar jy bly rustig, jy weet hierdie lewe is kort en kan vining tot ‘n einde kom.

Jy was op ‘n tyd ingeprop in die sisteem wat ons forseer om soos rotte resies te hardloop. Maar jy is nou uitgeprop. Jy lewe elke oomblik van elke dag, asof dit jou laaste is.

Hier, gaan ons stories vertel, want stories is die hele tyd besig om ons te vorm.

Hier, gaan ons leer om te praat, want iemand wat weet hoe om te praat, het nie nodig om te skree nie.

Hier, gaan ons leer om te luister, want iemand wat luister, het nie nodig om heeltyd te praat nie.

Hier gaan ons om ‘n tafel sit sonder die regte of verkeerde maniere, en saam, gaan ons die rippels van die ewigheid bekyk.